Prawie jak ścieżka rowerowa

wtorek, 23 października

19:18

Szczegóły: Utworzono: czwartek, 15, lipiec 2010 11:35; Adminos; Odsłony: 2729

Każdemu rowerzyście wiadomo, że jazda pseudościeżką rowerową, którą wyznaczono na chodniku przy ul. Kościuszki, nie należy do przyjemności. Dlaczego? Dlatego, że tylko dzięki znakom wiemy, że to trasa dla rowerów.

trasa-rowerowa-wagrowiec

Już od czterech lat chodnik przy ul. Kościuszki jest koszmarem dla amatorów jednośladów, którzy w obawie przed mandatem wytrwale znoszą trudy podróży. Komfort jazdy ulicą jest nieporównywalnie wyższy niż chodnikiem, tego nie trzeba chyba nikomu argumentować. Jednak z bezpieczeństwem jest już gorzej, nie mówiąc o możliwości otrzymania od „drogowych szeryfów” prezentu w postaci 50 lub 100 złotych, ale do zapłaty. Podstawą prawną do tego, jest właśnie newralgiczna ścieżka rowerowa, znajdująca się tuż obok na chodniku, po której rowerzysta ma obowiązek się poruszać.

Nie trzeba mieć delikatnego „siedzenia”, aby stwierdzić, że na tę trasę nadaje się przede wszystkim odpowiedni rower górski, a i to nie zawsze wystarcza. Na ścieżce można przebić dętkę, wykrzywić felgę albo nabawić się odbicia kości ogonowej, co - przypuszczam nie należy do przyjemności. Ryzyko niepożądanych konsekwencji jazdy występuje zatem po obu stronach ciągnącego się wzdłuż Kościuszki żywopłotu.
Zastanawiające jest zatem pytanie: jakim cudem chodnik w takim stanie, z tyloma dziurami, wystającymi studzienkami i ponad trzydziestoma krawężnikami do pokonania, jest wykorzystywany jako ścieżka rowerowa?
Pod koniec lutego br odpowiedzi udzielił Wielkopolski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Poznaniu. - „Pomysłodawcą ścieżki rowerowej był Urząd Miejski. 11 kwietnia 2006 r. odbyło się spotkanie na terenie Urzędu, na którym m.in. ustalono przebieg ścieżki rowerowej, jak i usytuowanie przedmiotowych znaków zakazu. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele Urzędu, projektant, Policja oraz WZDW w Poznaniu. Tematem spotkania był przebieg ścieżki z wykorzystaniem chodnika przy ulicy Kościuszki”.

BYSTRE UMYSŁY
Tyle „bystrych umysłów” się spotkało i nic pożytecznego z tego nie wynikło. Wystarczyło, żeby chociaż jeden z pomysłodawców tej dziurawej koncepcji wsiadł na rower i sam doświadczył na własnym tyłku, jaka to wygoda i przyjemność poruszać się po tej ścieżce.
Według rozporządzenia Ministra Transportu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, - wysokość progów i uskoków na ścieżce rowerowej nie powinna przekraczać jednego centymetra. Mowa o tym w artykule 48.1 powyższego rozporządzenia. Czym zatem kierował się WZDW dopuszczając nasz chodnik jako ścieżkę rowerową?
Ostre krawędzie samych studzienek kanalizacyjnych wystają dobre kilka centymetrów. Popękane płytki chodnikowe lub całkowity ich brak to w ogóle przegięcie w kwestii bezpieczeństwa użytkowników. Ogrom krawężników, które biegną prostopadle do ścieżki, to kolejne przeszkody, które grubo przekraczają dopuszczalny w rozporządzeniu centymetrowy uskok. Grzegorz Kamiński, zastępca burmistrza przyznał, że skoro WZDW zatwierdził chodnik jako ścieżkę, to widocznie miał ku temu podstawy. Trudno winić kogokolwiek z naszego miasta, bowiem ulica Kościuszki oraz chodniki należą do dróg wojewódzkich. WZDW nie ma w najbliższych latach w planach inwestycyjnych remontu naszej głównej ulicy. Renowacja, a właściwie całkowita przebudowa ścieżki rowerowej musi zatem poczekać - do kiedy?
Tego nawet wróżki nie wiedzą, nie wiedzą chyba tego również poznańscy jajogłowi, zatwierdzający ścieżkę do ruchu rowerowego, dbając jak - twierdzą, o bezpieczeństwo użytkowników.

(Autor Łukasz Ciećmierowski, Fot. Miłosz Drążkiewicz)